στον ύφαλο
όχι δε ζούμε από ποίηση
ούτε ποιητικά
μας σέρνει το ΄λαφρυ τ΄αγέρι
και στριμώχνουμε την ανάγκη, μες τις λέξεις τις ωφέλιμες
τις παράδοξες και πυροβολημένες
κι έτσι πολεμάμε, με της ψυχής τον λεκέ,
το μπορετό, κουτσό κι αμπόρετο
Λάτρα της καρδιάς μας
λύσσα τ΄ ανέμου
μείναμε φίλε, από καύσιμα
και πέσαμε σε ύφαλο
στα αλήθεια δε μας δόθηκε, ποιο λατρεμένο αφίλητο
Advertisements
Σχολιάστε